Afgelopen maandag waren we twee jaar getrouwd en dit moest natuurlijk gevierd worden.
We hadden een lekkere lunchbox besteld van het hotel waar we ook de huwelijksnacht hadden doorgebracht en hebben uitgebreid geluncht.
Na de lunch hebben we onze geloftes die dag nog een keer aan elkaar voorgelezen en dit zorgde voor wat tranen.
Bizar wat er in twee jaar kan gebeuren.
2 Jaar lijkt zo kort maar het voelt alsof er 10 jaar in die tijd voorbij zijn gegaan.
We schrijven allebei dat we er zullen zijn in goede tijden, maar ook in slechte.
'Als ik nadenk over de toekomst zie ik die altijd met jou. Jij komt er altijd in voor, welk scenario ik ook bedenk en dat is waarom ik hier vandaag sta. Omdat ik niets liever wil dan samen het leven te leven, wat daar dan ook bij komt kijken. Het gaat ons heel veel moois brengen, daar ben ik van overtuigd. Maar ook als het tegenzit wil ik dat juist met jou aan gaan.'
Het hardop voorlezen van die zin voelt zo naïef. Ik schrijf het wel en ik meende het ook en ik meen het uiteraard nog steeds. Maar ik had echt totaal geen idee wat ik schreef.
Wie had zich ook kunnen bedenken dat dit een scenario was, amper 2 jaar nadat we getrouwd zijn?
Dat tegenzit betekent dat je moet vechten voor je leven, je wens voor een tweede kindje helemaal niet meer zo vanzelfsprekend is en je mee moet varen met wat het leven je geeft.
Het voorlezen doet me nogmaals beseffen dat het leven onverwacht kan zijn en wellicht het leven kort. Ik heb nu natuurlijk veel tijd om na te denken en probeer erachter te komen wat me echt gelukkig maakt, hoe wil ik mijn toekomst invullen. Het voelt soms alsof ik ieder uur nuttig moet besteden met iets waardevols, anders is het verloren tijd en dat maakt me onrustig.
Ik moet leren ook weer rust te vinden in niks. De balans weer zoeken in mezelf en ik vertrouw erop dat dat weer goed komt.
En laten we niet vergeten dat in die twee jaar ons ook het allermooiste is overkomen en dat is natuurlijk die kleine boef.
Ik ben zo blij met zijn onbevangenheid, vrolijkheid en liefde.
Hoe moeilijk de dag ook is, hij maakt alles weer goed.
We hadden een lekkere lunchbox besteld van het hotel waar we ook de huwelijksnacht hadden doorgebracht en hebben uitgebreid geluncht.
Na de lunch hebben we onze geloftes die dag nog een keer aan elkaar voorgelezen en dit zorgde voor wat tranen.
Bizar wat er in twee jaar kan gebeuren.
2 Jaar lijkt zo kort maar het voelt alsof er 10 jaar in die tijd voorbij zijn gegaan.
We schrijven allebei dat we er zullen zijn in goede tijden, maar ook in slechte.
'Als ik nadenk over de toekomst zie ik die altijd met jou. Jij komt er altijd in voor, welk scenario ik ook bedenk en dat is waarom ik hier vandaag sta. Omdat ik niets liever wil dan samen het leven te leven, wat daar dan ook bij komt kijken. Het gaat ons heel veel moois brengen, daar ben ik van overtuigd. Maar ook als het tegenzit wil ik dat juist met jou aan gaan.'
Het hardop voorlezen van die zin voelt zo naïef. Ik schrijf het wel en ik meende het ook en ik meen het uiteraard nog steeds. Maar ik had echt totaal geen idee wat ik schreef.
Wie had zich ook kunnen bedenken dat dit een scenario was, amper 2 jaar nadat we getrouwd zijn?
Dat tegenzit betekent dat je moet vechten voor je leven, je wens voor een tweede kindje helemaal niet meer zo vanzelfsprekend is en je mee moet varen met wat het leven je geeft.
Het voorlezen doet me nogmaals beseffen dat het leven onverwacht kan zijn en wellicht het leven kort. Ik heb nu natuurlijk veel tijd om na te denken en probeer erachter te komen wat me echt gelukkig maakt, hoe wil ik mijn toekomst invullen. Het voelt soms alsof ik ieder uur nuttig moet besteden met iets waardevols, anders is het verloren tijd en dat maakt me onrustig.
Ik moet leren ook weer rust te vinden in niks. De balans weer zoeken in mezelf en ik vertrouw erop dat dat weer goed komt.
En laten we niet vergeten dat in die twee jaar ons ook het allermooiste is overkomen en dat is natuurlijk die kleine boef.
Ik ben zo blij met zijn onbevangenheid, vrolijkheid en liefde.
Hoe moeilijk de dag ook is, hij maakt alles weer goed.
Reacties
Een reactie posten