Het leven van Mei

6 Januari 2020 voelde ik een knobbel in mijn nek. Ik zat in mijn eentje op de bank en ik kan me nog goed herinneren dat ik schrok. Het was hard en ik kreeg een steen in mijn maag. Ik wilde het liefst doen alsof het er niet zat maar voelde toch nog een paar keer om te kijken of ik me vergist had en het misschien toch niks was. Maar helaas, er zat echt iets wat er niet hoorde te zitten. Ik probeerde niet meteen het ergste te denken maar belde toch meteen de huisarts en kon, gelukkig, de volgende dag al terecht.  De huisarts kon er eigenlijk geen zinnig woord over zeggen en stuurde me door voor een punctie en echo. Dat zou nog 5 dagen duren vanwege het weekend.  Af en toe probeerde ik nog wel te voelen of de knobbel op miraculeuze wijze was verdwenen maar dit was tevergeefs helaas.  Eenmaal op de echotafel voelde ik toch echt dat het niet helemaal in de haak was. De dagen daarvoor had ik ook een voorgevoel maar dat werd toch wel weggewuifd onder het mom van ' je gaat natuurlijk weer m